Nowe PZP
komentarz żywy
Komentarz do art. 42 ustawy
- Prawo zamówień publicznych nigdy nie zabraniało współpracy pomiędzy zamawiającymi z różnych państw członkowskich w zakresie wspólnego dokonywania zakupów publicznych. Współpraca taka jednak napotyka istotne problemy praktyczne wynikające z różnic w poszczególnych krajowych porządkach prawnych zamawiających, którzy mieliby się podjąć takiej współpracy. Ustawodawca europejski postanowił zatem wprowadzić do dyrektyw zamówieniowych z 2014 r. postanowienia, które mają na celu ułatwienie realizacji transgranicznych zamówień publicznych.
- Transgraniczne zamówienia publiczne są promowane głównie dlatego, że pozwalają instytucjom zamawiającym czerpać maksymalne korzyści z potencjału rynku wewnętrznego w kategoriach ekonomii skali oraz podziału ryzyka i korzyści, szczególnie w odniesieniu do projektów innowacyjnych wiążących się z większym ryzykiem niż może racjonalnie ponieść jedna instytucja zamawiająca (p. 73 preambuły dyrektywy 2014/24/UE oraz p. 82 preambuły dyrektywy 2014/25/UE).
- Współpraca transgraniczna może obejmować wszystkie formy współpracy zamawiających w ramach przygotowania i udzielenia zamówienia. Jej istotnym elementem jest określenie i podział między zamawiającymi obowiązków i zadań, a także określenie, które z przepisów państw zamawiających będą miały zastosowanie. W pierwszej kolejności tego rodzaju postanowienia mogą być uregulowane w umowie międzynarodowej pomiędzy Polską a innym państwem członkowskim UE. Dopiero w braku umowy międzynarodowej regulującej kwestie wskazane w ust. 2 komentowanego artykułu zamawiający zawierają w tym zakresie porozumienie.
- Niezależnie od sposobu dokonania ustaleń w zakresie podziału obowiązków oraz mających zastosowanie przepisów, informacje na ten temat muszą być przekazane w ogłoszeniu lub dokumentach zamówienia.
- Przepis art. 42 ust. 4 ma charakter normy kolizyjnej. Przesądza, że jeśli na mocy umowy międzynarodowej lub porozumienia między zamawiającymi ustalono, że do przygotowania i przeprowadzenia postępowania przez zamawiającego mającego siedzibę w Polsce wspólnie z zamawiającym (zamawiającymi) z innych państw członkowskich UE zastosowanie mają przepisy w zakresie zamówień publicznych innego państwa członkowskiego UE, zamawiający polski, w zakresie, w jakim działa, nie stosuje ustawy, tylko prawo obce.