Komentarz do art. 542 ustawy

Komentarz do art. 542 ustawy

  1. Wiarygodność i moc dowodów Izba ocenia według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, w granicach zarzutów odwołania. Przepis ten wyraża zasadę swobodnej oceny dowodów, która funkcjonuje w postępowaniach cywilnych zgodnie z art. 233 k.p.c.
  2. Prawo zamówień publicznych nie jest prawem opartym na precedensach, a Izba ocenia samodzielnie stan faktyczny ustalony dla konkretnego postępowania odwoławczego (KIO 2333/18).
  3. Izba wywodzi wnioski o wiarygodności i mocy dowodów na podstawie doświadczenia życiowego i zasad logiki, na podstawie całości przeprowadzonych dowodów.
  4. Jeśli nie ma wątpliwości interpretacyjnych, Izba nie może brać pod uwagę doświadczenia wykonawcy, rozeznania przez niego rynku czy oceny potrzeb zamawiającego dokonanej przez wykonawcę. Takie elementy mogą być brane pod uwagę na etapie odwołania wobec treści SWZ albo przy rozstrzyganiu odwołania po etapie oceny ofert tylko gdyby postanowienia SWZ były niejednoznaczne. Jeśli postanowienia SWZ są jednoznaczne Izba musi zastosować wzorzec określony przez zamawiającego kwestionowanym postanowieniem SWZ i sprawdzić, czy przyłożona do tego wzorca oferta jest z nim zgodna (KIO 2251/18).
  5. Zgodnie z art. 536 skład orzekający może zobowiązać strony i uczestników postępowania odwoławczego do przedstawienia dokumentów lub innych dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia odwołania. Izba ocenia, jakie znaczenie przyznać odmowie przedstawienia dowodu bądź zgłaszanym przeszkodom w przeprowadzeniu dowodu wbrew zobowiązaniu Izby. Ustalenia faktyczne będące podstawą rozstrzygnięcia sprawy mogą zatem wynikać z zachowania się stron i uczestników postępowania ocenionych z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia zawodowego.
03.09.2020
03.09.2020
Anna Prigan