Komentarz do art. 603 ustawy

Komentarz do art. 603 ustawy

  1. Artykuł 603 charakteryzuje kontrolę w zamówieniach publicznych od strony podmiotowej i przedmiotowej. Ustęp pierwszy komentowanego przepisu wskazuje na Prezesa Urzędu jako organ właściwy do przeprowadzenia kontroli, przy czym należy pamiętać, że chodzi o kontrolę prowadzoną na podstawie p.z.p. Przepisy innych ustaw mogą przewidywać inne podmioty kontrolujące i inne podstawy oraz zakresy kontroli.
  2. Kontrola prowadzona na podstawie p.z.p. odnosi się do dwóch zakresów przedmiotowych: postępowania o udzielenie zamówienia oraz zmian w umowie. Można więc powiedzieć, że kontrola odnosi się do okresu preumownego (poprzedzającego zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego) oraz postumownego (po jej zawarciu, w odniesieniu do czynionych w umowie zmian). Redakcja nowego przepisu jest w tym zakresie zmieniona – poprzednio ustawodawca posłużył się jeszcze szerszą kategorią pojęciową sprawdzenia zgodności postępowania o udzielenie zamówienia z przepisami ustawy (por. art. 161 ust. 2 dawnego p.z.p.). Choć z redakcji obecnego przepisu wydawać by się mogło, że zakres kontroli został w jakiś sposób zawężony, de facto obejmuje on stosowanie większości przepisów p.z.p. przez zamawiających.
  3. Miejsce kontroli zostało określone jako siedziba Urzędu Zamówień Publicznych – podobnie jak w poprzedniej regulacji. Tożsamy jest też wyjątek przewidziany dla dokumentów oznaczonych klauzulami tajności, które można kontrolować w siedzibie zamawiającego.
  4. Ustęp 4 artykułu 603 jest przepisem nowym, niemającym swojego nawet przybliżonego odpowiednika w poprzedniej regulacji. Treścią przypomina art. 61a k.p.a., pozwalający na odmowę (w drodze postanowienia organu) wszczęcia postępowania administracyjnego, gdy żądanie zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte. Niestety w omawianym przypadku ustawa nie wskazuje formy prawnej, w jakiej Prezes Urzędu informuje o odmowie wszczęcia kontroli. W przepisach działu XI ustawy brak jest także jakiegoś rodzaju odesłania do stosowania odpowiednich przepisów procesowych. Jednocześnie jednak – uwzględniając zakres zastosowania przepisów k.p.a. zgodnie z art. 1 k.p.a. – można się pokusić o stwierdzenie, że właściwą formą byłoby tutaj właśnie postanowienie. Z drugiej strony, stosowanie odpowiednio regulacji art. 61a k.p.a. wymagałoby także przewidzenia zażalenia w tym zakresie (por. art. 61a § 2 k.p.a.), jakkolwiek nie byłoby pewnie podmiotów zainteresowanych jego wnoszeniem (jakkolwiek z teoretycznego, a może i praktycznego punktu widzenia można wyobrazić sobie zamawiającego, który chciałby przeprowadzenia kontroli w zakresie danego postępowania, aby uniknąć niejasności w tym zakresie na przyszłość, a któremu Prezes Urzędu odmawia jej przeprowadzenia).
  5. Jednocześnie w przypadku pozostałych wyników kontroli ustawa przewiduje wyraźnie możliwe środki zaskarżenia (zob. art. 610 ust. 1, art. 617), co sugerowałoby, że intencją ustawodawcy było stworzenie osobnego od przewidzianego k.p.a. systemu środków odwoławczych w zakresie kontroli Prezesa Urzędu. Jeżeli tak, to należałoby postulować doprecyzowanie regulacji art. 603 ust. 4 poprzez wskazanie formy prawnej informacji o odmowie wszczęcia kontroli (tym bardziej że postanowienia Prezesa Urzędu są przewidziane w innych przepisach tego działu, zob. art. 604 ust. 3), a także ewentualne podanie przysługujących w tym zakresie środków prawnych.
03.11.2020
03.11.2020